Jesteś tu:Historia / Założenie miasta / Biskupiec - Ignacy Pietraszewski
Biskupiec - Ignacy Pietraszewski
Specjalne miejsce w dziejach Biskupca zajmuje wybitny orientalista Ignacy . Pietraszewski, który swój związek z rodzinną ziemią podkreślił podpisując jedną ze swoich prac naukowych: Warmijczyk Ignacy Pietraszewski.
Pietraszewski urodził się 31 grudnia 1796 w Biskupcu w rodzinie mieszczańskiej. W rodzinnym mieście uczęszczał do szkoły elementarnej, następnie kształcił się u dominikanów w Grodnie, by z kolei rozpocząć studia na uniwersytecie wileńskim i kontynuować je w Petersburgu. Trudną drogę wiodącą z ubogiego mieszczańskiego domu, poprzez najczęściej głodne i chłodne studia uniwersyteckie aż do tytułu profesora języków wschodnich uniwersytetu berlińskiego, pokonał dzięki żelaznej woli, olbrzymiej pracowitości i pilności. W 1830 roku dzięki pracy, jaką otrzymał w carskim Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Petersburgu oraz dzięki stypendium na dalsze studia mógł kontynuować naukę. W rok później zdał z doskonałym wynikiem końcowy egzamin. W 1832 roku był tłumaczem misji rosyjskiej w Konstantynopolu, gdzie zrodziła się jego nowa, obok orientalistyki, pasja kolekcjonowania starych monet mahometańskich. Pozostał jej wiemy przez wiele lat, czy to jako dragoman (oficjalny tłumacz w placówkach dyplomatycznych i konsularnych na Wschodzie) w Konstantynopolu (1832-1835) i Jaffie (1836), sekretarz konsulatu w Salonikach (1836), drugi dragoman konsulatu generalnego w Aleksandrii czy wreszcie jako konsul w Jaffie (1838-1840). Wynikiem tej pasji była praca o monetach arabskich pt. "Nummi mohamedani", wydana w Berlinie w 1843 roku. W rok później Pietraszewski uzyskał doktorat na uniwersytecie w Halle. Powierzono mu wówczas lektorat języków wschodnich na uniwersytecie berlińskim oraz stanowisko dyrektora królewskiego gabinetu numizmatycznego. Jego zbiór starych monet arabskich, liczący 2683 sztuki, był jedynym tego rodzaju w Europie. W 1846 roku ukazał się pierwszy tom jego pracy pt. "Nowy przekład dziejopisów tureckich dotyczących się historii polskiej...". Tę właśnie pracę podpisał Warmijczyk Ignacy Pietraszewski, a zadedykował ją: "Szlachetnym tylko i wiernym rodzinnej ziemi mojej Braciom - nie zaś tym, którzy z uszczerbkiem Ojczyzny obcym zaprzedali swą uczoność, myśli, uczucia, słowem całą osobistość swoją, poświęcam obecne wydanie..., który czują i cenią myśli nawet Persa, mówiącego: ...żyć można bez ciebie i nie w tobie - o ziemio moja rodzinna - jednakże gorszym jest takie życie, jak tysiąc razy umierać - i odżyć znowu na chwilę".
Rok 1857 przyniósł nową pracę, wydaną nakładem własnym autora. Była to trzecia z jego wielkich pasji - szukanie dowodu na słowiański charakter ksiąg Zendawesty. Praca nosiła tytuł: "Miano słowiańskie w ręku jednej familii od trzech tysięcy lat zostające czyli nie Zendawesta, a Zędaszta, to jest życie dawcza książeczka Zoroastra". Dwa lata później ukazały się przetłumaczone z perskiego "Powieści Pilpaja". W 1860 roku Pietraszewski pojechał jako pierwszy dragoman poselstwa pruskiego do Persji i przebywał tam do 1864 roku. Po powrocie zamieszkał w Berlinie, gdzie zmarł 16 listopada 1869. Po jego śmierci wyszły drukiem dalsze prace Pietraszewskiego. W 1871 roku ukazały się jego studia francuskie o gramatyce języka zend, a w 1872 roku "Dziesięcioletnia podróż po Wschodzie". Prace jego ukazywały się również w językach niemieckim i francuskim.
Pietraszewski utrzymywał bliskie kontakty z polskim światem naukowym, a przede wszystkim z Joachimem Lelewelem. Był on członkiem polskich i zagranicznych towarzystw naukowych. Wprawdzie opinie o wartości niektórych z jego prac naukowych były kontrowersyjne, ale wszystkie encyklopedie uznają go za jednego ze znakomitszych przedstawicieli polskiej orientalistyki.
- Zaloguj się lub utwórz konto, by odpowiadać